ประวัติศาสตร์ เป็นเรื่องราวของ มนุษย์ชาติที่เกินขึ้นในอดีต ตั้งแต่อดีตที่เพิ่งจะผ่านพ้นไป จนถึงอดีตกาลที่นานโพ้น โดยจะแบ่งเป็นยุคสมัยต่างๆ สำหรับเรื่องราวปัจจุบันนั้น เราสามารถรู้ได้ด้วยเทคโนโลยีหรือ อินเตอร์เน็ต แต่สำหรับเรื่องราวต่างๆ ที่เคยเกิดขัึ้นก่อนหน้าการรับรู้ของเรานั้น เราสามารถศึกษาได้จาก หลักฐานทางประวัติศาสตร์ ด้วยวิธีการทางประวัติศาสตร์ โดยบันทึงทางประวัติศาสตร์ที่เกิดขึ้นหลังมุนษย์มีตังอักษรใช้งานแล้ว นับเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่ให้ข้อมูลมากที่สุด จากอดีตที่ผ่านมา เราได้ค้นพบว่ามีการจดบันทึกและรวบรวมพฤติกรรมที่คนสมัยนั้นเห็นว่า สำคัญและที่หลักฐานต่างๆ ทิ้งร่องรอยไว้ การที่รู้และเข้าใจอดีตได้ต้องมีคนทำหน้าท่ ค้นคว้า อ่าน แปล รวบรวม บักทึก ถ่ายทอด หลักฐานต่างๆ ที่กระจัดกระจายอยู่ให้ปรากฎออกมาให้เป็นเรื่องเป็นราวที่สัมผัสและรับรู้ได้ พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2544 ได้ให้ความหมายของ ประวิตศาสตร์ไว้ว่า วิชาว่าด้วยเหตุการณ์ที่เป็นมา หรือ เรื่องราวของ ประเทศชาติ เป็นต้น นามที่บันทึกได้กล่าวไว้เป็นหลักฐาน เฮโรโดตัส ( Herodtus ) ชาวกรีก ได้รับการยกย่องว่าได้เป็นบิดาแห่งวิชา ประวัติศาสตร์ จากผลงานที่สำคัญก็คือ การเขียนบันทึกไว้เป็นเรืองราวของสงครามระหว่างกรีก กับ ชาวเปอร์เซีย ส่วนในประเทศไทย สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรทพระยาคำรงราชานุภาพ ทรงได้รับพระสมัญญานานว่า พระบิดาแห่งประวัติศาสตร์ และโบราณคดีไทย โดย พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเหล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 เป็นผู้บัญญัติศัพคำว่า ประวัติศาสตร์
